Ummaninda Kayboldugum Nursun

Ummaninda kayboldugum nursun..
Mecnun leylada aradigi, yandigi,
Collerde kana kana yudumladigi senin sevgin,
Annesiz bir cocugun anne diye uzadigi,
Babasiz gecelerde baba diye andigi sensin.

Soguk ve insaf bilmez yanlizliklarda hangi hasta vardirki,
Gozyasi doksun de o yaslar senin avucuna damlamasin,
O merhamet deryasi yuregini siginak yapmasin..


Eyy sultani levlak;
Kardan adamiyla,
Gunese calim satan bir cocuga bakar gibi baktin bize,
Sagnak yagmur altinda ates yakan bir yolcuyu izler gibi izledin,
Bilmiyorlar Allahim dedin,bilseler yapmazlardi...



..Ben gecici hazlarin sardigi bedenimde,
o beden tabutunun en derininde nefsimin esiriyim,
Ama sen; ummaninda kayboldugum nursun,
Azaba ramak kalmis su dakikalarda
beni hayalinle korursun...



Ummaninda kayboldugum nursun
Golgen vurur gozlerimin yaslarina,
Ben o nurla damla damla kutsiligi tadarim,
Yuzumde meltemlerden arda kalan serinlik,
Muhabbet sabahlayan hislerimin en ucra kosesinde,
Dusmanim benlik yanlizca bir benlik,
Yoluma set ceken ve seninle kaybolan basitlik,

Ey sultani levlak;
Dusmanini elleriyle besleyen bir insana bakar gibi baktin bize,
Ilacini atese atan bir hastayi izler gibi izledin,
Bilmiyorlar Allahim dedin bilseler yapmazlardi.

Sen icimde yanan tatli bir korsun
Ve sen; ummaninda kayboldugum nursun...

DURSUN ALI ERZINCANLI